Bazi insanlar var, onlar salak. Ben de onlardan biriyim. Asagi yukari yilda bir kere ickinin butun kotuluklerin anasi oldugunu aci bir sekilde tecrube etmeden duramiyorum. Zikkim ic a gerizekali deyin, ne derseniz deyin, haklisiniz. Bazi akilli insanlar bu dersi hayatlarinda bir kere aliyor (mesela bundan yaklasik otuz sene evvel sampanya ve rakiyi karistirip bir kere sarhos oldugu icin o gunden beri nerdeyse hic icki icmeyen annem) ve kalan hayatlarini saglikli geciriyorlar.

Dun ben oluyordum. Aksamustu saat iki civarinda yataga (ki nevresimleri bile yoktu yatagin, ciplak yorganlarda,yastiklarda uyudum) surunerek gidip halsizlikten uzerimi bile ortemezken oyle dusundum en azindan. Az sonra olecekmisim gibi geldi. Hastaneye gitsem, serum verseler duzelir miyim diye dusundum, acaba burada boylece olsek bizi kac gun sonra bulurlar diye dusundum, ev de daginik, ayip olacak bulana dedim, Koray orali olmadi, dondu uyudu. Ben uyuyamayacak kadar kotuydum ki sonunda kivrildim, sizdim.

Aksamdan kalma olmanin en hain ve kotu yani da sabah kalktiginda kisa ve salak bir an boyunca isin boyutunu fark edememe hali bence. Hani kendini bir aspirin, bir dus, bir guzel kahvaltiyla duzelecek saniyorsun gaflet icinde, kendini dusa atiyorsun, ciktiginda farkediyorsun ki olmussun aslinda hali. Dun de oyle oldu iste. Bir an kalkabilirim, toparlanabilirim, hayatima devam edebilirim sanmistim ama yalanmis. Butun gun kustuktan ve surundukten sonra aksam kendime gelebildim.

Bir daha hayatim boyunca cranberry votka ve bira gormek, hele ikisini ayni anda gormek istemiyorum. Sarhos oldugumda arabalari buharla yikadiklari gibi beni de hucrelerime kadar yikasinlar temizlesinler istiyorum. Detokstayim, artik belirsiz bir zamana kadar icmiyorum.

dedi küpkafa Deniz @ 10:57