esskkii dossttllaarrr
Yillar evvel, hormonlar burnundan cikarken veya ellerini birlestirip 'celik ayna' yapinca laflarin etki etmeyecegine inanirken, Turbo sakiz kagitlari biriktirirken, Jeymisbondcunyorculuk oynarken, Brian Molko'nun dunyanin en super kisisi olduguna inanirken, mor bagcikli postal giyince asi oldugumu dusunup ayni zevki paylasirken yanimda olan arkadaslarim,
Iyi ki hicbirinizi artik gormuyorum.
Ne lisedeyken birlikte Sartre okuyup da anlamaya calistigim kizin kocagotlu bir ev kadinina, bilmemne sirketinin satis temsilcisine dondugunu, ne de Turbo sakiz kagitlarini uttugum oglanin Polat Alemdar'a benzemeyi marifet saydigini, kendinden 'biz' diye bahsettigini gormeye enerjim var.
Hani safca bir istek benimki, butun arkadaslarimla neredeyse, anaokulundan universiteye kadar birlikte okudum, ister istemez haberleri, ne yapip ettiklerini duyuyorum, internet sagolsun, her yerde goruyorum ama olsun. Istiyorum ki ben onlari sevdigim sekilleriyle, onlar da beni sevdikleri seklimle hatirlasinlar. Lutfen gorusmeyelim.
Koray'la gecen cuma aksami konustuk da bunu, o da ayni hisleri paylasiyor benimle. Eski, mazi, oyle kalinca guzel. Eskiden cok seyi paylastigin bir arkadasinla zorlukla tekrar iletisime gecip, gorusmeye basladin diyelim, eline ne gececek? Kellesmis haline bakip kendi kafani dusun, gobek caplarini karsilastir, okulun geyigini yap, kim ne oldu haberlerini gec, son olara Galatasaray'i ve izledigin dizileri konus, bitti.
Annemle babam, su dunyada bir vefa abidesi gibi yasasinlar, varsin annem kirk yil evvel mezun oldugu ilkokul sinifiyla bulussun, varsin babam butun tatillerini, yilbaslarini ve bayramlarini universite arkadaslariyla gecirsin, varsin ablam lise arkadaslariyla eglendigi kadar kimseyle eglenmedigini soylesin, benden pas.
Vefa degil bu, tercih. Geyiklememe, uzulmeme tercihi.
dedi küpkafa Deniz @ 11:03
sanırım bazı şeyleri gerçekten de geçmişte bırakmak gerekiyor. zaten yeteri kadar anısı olunca insanın gündelik hayatta onu görüp tüm bu anıların içine etmeye ne gerek var? metro merdivenlerinde, yolda, konserde filan rastladığın zaman, konuşabileceğin süre 5 dakikayla sınırlanınca güzel oluyor ancak oturalım muhabbet edelim - ı ıh. olmaz : )
mesele eski dostlardan bardak olmamasiyla alakali degil bence. insanlarin henuz olmamis zamanlarinda yaninda olan insanlarla ilerleyen zamanlarda cok cok ayri yonlere buyuyebilmeleri bunun esas nedeni olsa gerek. belki anne, babanin zamaninda insanlar o yaslarda daha 'olmus' oluyorlardi ya da o devirde 'okumus' cogu insan icin gidilebilecek yon daha belirgindi ve bunun sonucunda onlar ilkokul, lise, universite arkadaslarini -hic degilse onemli bir kismini- siklikla gormekten hala ayni keyifi alabiliyorlar. ama eminim onlar da arkadaslarinin icinden bir kisim insan icin "yahu bu da ne pis bir herif oldu" boyle diye dusunuyorlardir.
eh biz de pek cok 'eski' arkadasimiz icin boyle dusunuyoruz ama bu sadece anne babalarimizin devri ile bizim devrimiz arasindaki temel fark insan hiyarlastirma fonksiyonunun daha etkin calisiyor olmasi olabilir.
sen de yorum yaz
yorumlari kapat