Tia Hellebaut niye bu kadar gec kaldin?

Estetik anlayisim 19 yasima kadar soyleydi. (1) Dunyada gozluklu insanlar vardir, bunlar cirkindir. (2) Dunyada bir de gozluksuz insanlar vardir, bunlar guzeldir.

Gozlugumu ilk taktigimda ilkokulun ilk sinifindaydim. Benimle korkunc alakali annem ve babam gozumun bozuk olabilecegini ancak okula basladigimdan bes ay sonra akil ettikleri icin - ki annemden aldim goz bozuklugunu, nasil hic farketmediler inanamiyorum hala- okul basladiktan dort bes ay sonra dortgoz oldum. Ilk gozluklerim 1 numara miyoptu.

Sonraki yillarda gozlerim alti ayda bir duzenli olarak bir numara buyudu, babam Sisli Optik'e calismaya basladi yani. On yasima geldigimde en buyuk aktivitem kalorifere oturup kitap okumak, beden derslerinde top gelince kacmak (hala yuzume dogru gelen her turlu tehlikeyi sahane bir sekilde savustururum, o gunlerden kalma) ve gozluk takmayacagim zamanlari hayal etmek oldu. Sihirli on dort'u deliler gibi bekledim.

Annemin iddasina gore 14 yas, bir insanin lensle yasayabilecegi en erken yasti. On dordume haftalar kala annem artik dayanamayacagimi anladi, acidi da doktora goturdu beni: Sule Kadioglu, ya da kod ismiyle Kasap hanim. Muayenehane su an bile gozumun onunde. Saatler saatler suren bekleme, bir suru damlali test ve annemle konusmalardan sonra Kasap hanim bana lens kullanabilecegimi soyledi. Ilk denemeleri Bulgar gocmeni disk aticisi gibi bir hemsire ile birlikte musambamsi bisi kapli bir mutfak masasinda yaptim. 1996 yilinda dunyanin nerdeyse tamami yumusak lens kullanirken teyze bana ozel bir eziyet olsun diye cam parcalari vermeyi uygun gordu ama azimle sican betonu deliyor, o cam parcalarini saatlerce ugrasarak, bir suru antreman yaparak bir haftada hizla takip cikarmaya basladim.

Sert lens nasil birseydir diye merak edeniniz varsa soyle cevaplayayim. O lenslerle ruzgarli bir gun sokakta yuruyeceginize Gizem Ozdilli'yi canli dinlemeyi veya Fatih Urek'in yilan dansini izlemeyi tercih edersiniz. Sert lensi takmasi cikarmasi, temizlemesi (yasasin protein tableti, yasasin yanik sac kokusu) kullanmasi bir eziyettir. Doktora bir anlamda hak vermek gerek. Sert lens taktigim bir senenin sonunda gozum oyle bir nasir tuttu ki, sonra en agir goz alerjisi ve hastaliklarinda dahi lenslerimi takabilir hale geldim, can acisi nedir bilmedim, toprak yolda sarsila sarsila giden arabada bile lens takip cikarabilen bir 'sahra tipi kullanici' oldum.

En acikli sey o yazin sonunda okula donunce oldu. Megerse 'gozlukluk' benim ruhumdaymis, gozlugu cikarip tipi degistirmek bir ise yaramiyormus, onu ogrendim. Beni alti yasimdan beri dortgoz bilen arkadaslarim icin gozluk takmiyor olmam bisi degistirmedi. Ben hala ayni Deniz'dim iste: Gozluklu (ruhen), ukala, inek, ziv ziv bisi iste.

Bir sene mutlu mesut cam parcalarimi kullandim, kisin ortasinda ruzgar ciktiginda gunes gozluklerimi takmaktan, kasinmaktan, aci cekmekten gocunmadim kii, korkunc bisi oldu. Bir gun lenslerim gozume yapisti. Apar topar gittigimiz doktor lensleri gozumden soktukten sonra diger arkadaslarina da beni kobaymisim gibi gosterdi, ay bakin ne korkunc kizin gozunde resmen izi cikmis lenslerin diye. Sonuc: Tedavi olayim diye dortgoz olarak gecirilmesi gereken birkac ay, sonunda dunyanin kalan kismi gibi yumusak lens kullanmaya baslamak.

Yumusak lens ayri bir sorundu, zira artik gozlerim oyle numaralara ulasmisti ki, o numara camlar ve lensler oyle piyasada bulunmuyordu, Isvicre'de bir yere ismarlaniyor, sekiz hafta bekliyor, oyle aliyordun. Kac para oldugunu dusunmek bile istemiyorum, anam babam sagolsun diyorum. O donem boyunca Akmerkez Sisli Optik'e her gittigimde gordugum muamelenin benim siparis miktarimla ilgisi olabilir tabii, kara kasima kara gozume hayranliklarindan oyle davranmiyorlardi sanirim.

Yumusak lensler geldi gelmesine de benim goz sorunlarim bitmek bilmedi. Osuruktan alerji kaptigimdan ara ara lensleri kullanmayi birakmak zorunda kaldim, gitmedigim goz doktoru (Siz isim soyleyin, ben muayenehaneyi tarif edeyim, o kadar iddaliyim) kullanmadigim yagli goz merhemi, kortizon, goz damlasi, alerji ilaci kalmadi. Yine de kimse beni gozlugumle gormesin diye kofte gibi olmus gozlerimden iceri o lensleri tiktim, hayir canim acimiyor, aci yok raki, aci yok diye diye okula gittim o hallerde. Kompleks, ah kompleks, o azim baska bir seyi basarmak icin olaydi, belki de simdiye balerindim.

Deprem olduktan sonra korkunc kabuslar gordum, deprem olacak, ben kurtulacagim ama gozluklerim, lenslerim enkaz altinda kalacak, kor kor etrafta dolasacagim. Dusundukce hala fena oluyorum.

Universite birinci sinifta artik bu durumu kabullenmis, omrumce lens ile bogusacagima neredeyse kani olmus vaziyetteyken yine yillik alerji krizlerinden biri geldi, doogruca Ertan'a gittim. Ertan, annemin arkadasi, goz doktoru, benim gozluk takmama ragmen guzel oldugumu dusunen ikinci kisi, super sahsiyet dedi ki, Denizcim bu artik olacak is degil. Bu halinle daha fazla lens falan takamazsin, buyudun, bu yastan sonra gozunun numarasinin artacagi da yok, onun icin seni gelecek aya falan 'cizelim' artik, sen de kurtul.

Cizdireyim dedim, olur, dunden raziydim zaten, buyumeyi bekliyordum. Hemen uc bes hafta sonra cizdiler beni de. Her kim bu operasyonun acisiz oldugunu soyluyorsa yalanci ve dombilidir yalniz, belirteyim. Bayagi bayagi aciyor, cikan ses ve yanik protein kokusu da epey dehset verici. Hem de goz bu, insan urkuyor. Ama hepsine deger. On iki sene, gozluk, arkadaslarinin dalga gecmesi, alerjiler, lensler, kasintilar, sunlar bunlari bir kenara toplayinca o aci hic bisi kaliyor.

Ertesi gun hayatimda ilk defa yatakta gozumu actigimda gozluge falan gerek kalmadan kutuphanemdeki kitaplarin isimlerini gordum. O gun okumayi yeni ogrenen cocuklar gibi gordugum butun tabelalari okudum. Bagdat caddesinde ortada bi yerde durup heyecandan olerek arkadaslarimi aradim, ben minibusun uzerindeki yaziyi gorebiliyorum diye. Omrumce unutamayacagim kadar mutlu bir gundu o benim icin.

Gozlukten kurtulunca ben baska bir insan mi oldum? Hayir, elbette ki oyle bisi yok. Ama cok daha mutlu biri oldum, kendime guvenim, guzel bir kadin olduguma olan inancim artti. Hayatim rahatladi. Deprem fobim azaldi. Ruhum 'gozluk' oldugu icin yine inek, ziv ziv, pimpirikli, huysuz, ukala olmaya devam etttim mi? Evet.

Goteborg'da bu sene iki tane gozlukle yarisan atlet gordum. Fransiz bir uc adim atlamaci adam ve Tia. Keske Tia ben ergenken ortalikta olsaydi, keske gozluk sadece kutuphaneyle, ineklikle, ukalalikla bagdastirilan birsey olmasaydi, keske gozluklu ama guzel, gozluklu fakat cekici kadinlarin resmi olsaydi dergilerde veya televizyonda arada bir. Keske 'beni bastan yarat' temali filmlerin en azindan bir tanesinde kizin gozlugune dokunmasalardi diye dusundum.

Onun icin, yurru Tia, belki seni gorup de atletik olmak, spor yapmak gozlukluyken de mumkunmus diye dusunen bir kiz vardir, belki onun komplekslerini alt etmesine biraz olsun yardimci oluyorsundur. Bu 'ruhu gozluklu' kardesin seni hep destekleyecek.

dedi küpkafa Deniz @ 00:03