kirilma
Acaba nasil oluyor da insan ergenligini belirli bir noktadan sonra hos, mutlu neredeyse 'sairane' bir sekilde hatirliyor? Nasil bir olay veya kirilma yasiyor da insanlar ergenlik gibi tatsiz, korkunc, sancili bir donem boyle neseyle anilir hale geliyor?
Uykum kactigi zamanlar kendimi deniyorum gecmisi hatirlayarak. Neseli 'an' lar hatirliyorum -neredeyse hepsi okulla, arkadaslarimla ilgili- ama hatirladiklarim butunuyle mutlu olmaktan hala cok uzak.
Belki onsekizimden beri hayatimdaki hersey sadece daha iyiye gittigindendir, belki de gecmise oyle mutlu bakabilmek bir tekamul isidir, ben daha oraya varmamisimdir. Bilmiyorum.
dedi küpkafa Deniz @ 11:38
deniz,
cevabi bilmiyorum ama yazindaki negatif duygu beni ergenligime goturdu yine:)
bir de o zamanlardan bir bulut hatirliyorum; sanki bir ben 3 boyutluyum da tum dunya 2 boyutlu gibi
ecaip...
Bugünki beni, o günlere borçlu olduğum için teşekkürlerimi sunmakla beraber, hiç de neşeyle hatırlamıyorum o dönemi. Kendime ve çevremdekilere ettiklerimi düşündükçe tüylerim diken diken oluyor. o günler için bir şansım daha olmasını çok isterdim doğrusu.
ne zaman böyle ergenlikten bahsedildilirse doğal olarak ben de geçmişe dönüyorum ve o zamanları hatırlamaya çalışıyorum. ancak hiçbir olumsuz şey hatırlamıyorum. bunun iki sebebi olabilir, birincisi o kadar kötüydü ki hatırlamak istemiyor beynim, ikincisi ergenliğimi biraz geç yaşadım. sanırım üniversiteyle ergen oldum. ikincisi daha mantıklı geliyor. burdan şu sonuca varıyorum, ergenliğe mani olmak ölüme mani olmak kadar zor bir şey. hepimiz bu yollardan geçiyoruz bir şekilde. dünyadaki en kötü şeylerden birini yaşamadan gitmek olmaz tabi herhalde. neyse çok uzattım misafiliği bana müsade, kendi bloguma gideyim:-)
gecmisi hep iyi hatirlama olayi beynimizin bir oyunu galiba, hep kotu anilari hatirlasaydin daha fazla yasamak istemezdin, bir bakima beynimiz gelecegini garantilemeye calisiyor bence :P
sen de yorum yaz
yorumlari kapat