amele yanigi senlikleri

Sabah bir on dakika Trt- Int te gordugum kadariyla 19 Mayis yine yurt sathinda Kuzey Kore- Nazi Almanyasi kivaminda, neseli torenlerle kutlanmis. Hey hey hey, yasasin beden terbiyesi!

Yillarca Sisli Terakki Lisesine vurmayan bu piyango bize vurdugunda ben orta okulun son sinifindaydim. A, B ve C subeleri olarak Nisan ayindan Mayis'in 19una kadar pazartesi, carsamba, cuma gunleri provaya gidecektik. D ve E subelerinin bu karara ne kadar bozuldugunu soylemeye gerek yok. Biz sansli essekler olarak bir suru matematik ve fen dersinden yirtmisligimiz yetmiyormus gibi, calismalardan geri geldigimizde okulun icinde esofmanlarimizla kudurma hakkina da sahip olmustuk.

Anadolu Hisari'nda hani spor akademisinin sahasinda calisacagimiz icin belediyemiz bize bir adet koruklu otobus tahsis etti. Calismalarin ilk gununde biz deli danalar gibi azitarak o otobuslere dolustuk, itis kakis eglenmeye basladik. Pek cok sinif arkadasimin hayatlarindaki ilk (belki de tek) belediye otobusu macerasi, otobus Anadolu Hisari'na donen viraji alirken lunapark kivamina geldi. Koruklu otobusun icinde viraj alirken kim ters yone dogru kosabiliyor yarismasi yaptigimiza gore, henuz yeterince ergen degildik. Arkada otobus hareket halindeyken uzun essek oynamaya calisan arkadaslarim bugun belki buyuyup ciddi adamlar oldular, ama ben onlari unutmadim, unutamam.

Calisma alanina vardigimizda deli gibi sinirlenmis kel bir adamin bizim beden hocasinin uzerine yuruyup kadincagizi azarladigini cok net hatirliyorum. Yok efendim gec kalmisiz da, herkes bizi mi bekleyecekmis de, boyle nasil ornek olacakmisiz bizi televizyondan izleyecek genclige de, disiplin provalardan baslarmis da...bi ton bok. Zavalli hocamiz zaten habire kusuyordu ve bayiliyordu o zamanlar hamile oldugu icin. O sinirle kusmaya kostu, biz de o agzindan kopukler cikan, Badi Ekrem tipli adamin eline kaldik.

Iste o an benim bittigim andir. O gune kadar sag ve solumu ayird etmenin cok onemli bir meleke oldugunu dusunmemistim. Amca bize sagaaa dooonnnn! dedi, ben bir yone dogru dondum, yanimdaki adamla yuz yuze geldim. Neyse, dedim, olur boyle. Doksan tane adamin icinde ben dikkati cekecek degilim ya. Amca biz bu sefer de geriii doonnn! dedi, ben de hemen bir yerlere dondum. Anaa, yine herkesin tersi yondeyim, nasil oldu bu? Adam zaten sinirliydi, benim bulundugum siraya kadar kalabaligi yararak geldi, beni esofmanimdan tutup, bogurmeye basladi. Kizim, dedi bana - ki en nefret ettigim hitap sekli- komik mi saniyorsun kendini? Yoo dedim ben, vallahi bilincli yapmadim ben, oluverdi iste. Amca bu sefer daha da delirip yuzume cemkirdi; Salakmisim, sagimi solumu ayirt edemedigim icin, bu yasa, bu sinifa kadar nasil gelmisim, oymusum ve hatta buymusum. Yerin dibine girdim tabii, kalan seksen dokuz kisinin sirada benim azarlanmami izledigi yetmiyormus gibi, diger okullar da tribunde oturup beni ve deliren bir adami izliyordu. Titrek tirek ozur diledim, ne demeye dilediysem, sonra da bedencimiz kusmaktan geldi, kurtardi beni.

Sonra muhtesem kareografiye uygun hareketleri ogrenmeye basladik. Biz okulcak 'Ulusal Egemenlik Panosu'nda rol aliyorduk bati tarafindan ulkeye saldiran siyah oklar olarak. Dolayisiyla elimizde salak semsiyeler, hulahoplar falan olmadan dumduz ileri ve geriye yurumek, birkac kere de ellerimizi kollarimizi hizla cirpistirma marifetiyle numaramizi tamamliyorduk. Gelin gorun ki, ben ve allahtan bu sefer benimle birlikte birkac dans ozurlu ibis daha, bu basit kareografiyi bes provanin sonunda ogrenerek bedencimizin delirmesine, ustlerinden azar isitmesine, gidip habire kusmasina sebep olduk. Provalarin son haftasina geldigimizde artik yanimdaki adamin bir gorevi de beni kontrol etmekti, simdi bu yana don, su yana don diyerekten.

Sonra, son hafta giysilerimiz geldi. Biz bati cenahindan saldiran hain askerler olarak nispeten karizmatik kiyafetlere konduk: Donem Refah+Dyp koalisyonu donemi oldugu icin ayak bileklerimize kadar siyah tayt, siyah atlet, uzerine de kicimizi kapatan gri, naylondan igrenc bir etek... Yalniz, yanimizda konuslanmis, cennet vatanimizi temsil eden Ar- El kolejinin yesil giysilerini gorunce olaylar cok baska boyutlar aldi. Bizim oglanlardan biri onlara 'hiyarlar' diye isim takti, bu bizim cok hosumuza gitti, onlar cok sinirlendi. Sonucta iki okul da cikan kavganin sonunda cezalandirilarak, turlarca kosmak zorunda kaldi. Olsun, hala hatirliyorum, aynen hiyar rengindeydi kostumleri.

Tuhaf bir sekilde gosteri gunuyle alakali cok fazla sey hatirlamiyorum. Sadece o sabah bedencimiz beni ve birkac kisiyi kenara cekip bu isi elimize yuzumuze bulastirmamizin onu ne kadar etkileyecegini, ona da yazik oldugunu anlatti, hadi goreyim sizi dedi. Biz de, aa dedik, tabii merak etmeyin siz. Vallahi de kivirdik o gun bir sekilde, hata falan yapmadim, pasalar gibi tamamladim gosteriyi. Sonra o zaman bile artik populer olmayan bir Burak Kut gelip, biz gelecegin umudu olan genclere terlerini akita akita sarki soyledi. Kacamadik da, zorunlu oldugumuz icin aci cekerek izledik.

Eve gelip atletimi cikardigimda muthesem bir amele yanigina sahip oldugumu gordum. Bir ay boyunca gunes altinda cesitli giysilerle prova yapa yapa kollarim her boydan tshirt izi ile dolmustu tabii. O gun de atletle saatlerce dolasinca, butun sinifca zebra kadar desenli, saglikli, Turk gencligine yakisir, terbiyeli bir bedene kavustuk. Yasasin 19 Mayis!

dedi küpkafa Deniz @ 21:11