Kabul edeyim artik...
ki ben gercekten normal bir kadinim. Pijama sabahligiyla, kanepede yatip cikolata yiyip, ask filmi izleyip aglayan cinsinden. Acikli ama boyle. Bunca zamandir ziril ziril agladigi icin dalga gectigim herkesten (oncelikle Defnanim ve Selen) ozur dilerim. Ayrica beni kendilerinden sayan butun erkek cinsi arkadaslarimdan da ozur dilerim, ben de digerlerinden farkli degilmisim demek ki. Oh soyledim de kurtuldum, bu hafta ikinci kere oturdum, sadece aglamak icin film izledim, rahatladim.
Bugun annem ve ablama giderek daha cok benzedigimi farketmeme sebep olan bir sey daha oldu. Acliktan bayilacak gibi olup delirdim! Yasla alakali bir seymis herhalde, eskiden ben karnim aciksa da sakin sakin bekleyebilirdim. Normalde onlar eve ac geldiklerinde ortada olmak istemezdim, oyle asabi olurlar, korkutucu bir sekilde. Bu gun sinavin sonunda oyle acikmistim ki, basim donuyordu artik. Eve gelip saat beste aksam yemegi yedim, ellerim titreye titreye, simdi tekrar acim. Bir ufak sandvic mi yapsam kendime, hic kurabiyem de kalmadi ki.
dedi küpkafa Deniz @ 23:21
Aynı şeyi zaman zaman ben de yapıyorum. Sinema Türk'ün karşısına geçip eski Türk filmlerini izleyip izleyip ağlıyorum ama sonrasında rahatlayamıyorum da. Çünkü ağlamanın ardından o müthiş baş ağrılarımdan birini saplanıyor. İşin tuhaf tarafıysa, insan daha önce belki 5 kere izlediği bir filmde her oturuşunda tekrar tekrar nasıl ağlayabilir ki?!
sen de yorum yaz
yorumlari kapat