Arastirmaci is basinda

Bugun hayatimda ilk defa bir kahveye gittim. Bildigimiz kahve, hani erkeklerin oturup cay, sigara icip kagit oynadiklari yer. Bu zaman kadar gitmedigime hayiflandim biir (bu arada hayiflanma kelimesini cumle icinde kullandigim icin kivanc doluyum, belirteyim) zira insanlar cok yardimci oldular. Cok sasirdim bu ikii, ben kirk yil dusunsem veya danismanimla saatlerce kafa patlatsak boyle biyografileri insa edemezdik (al bir de Ingilizce’den Turkce’ye direkt ceviri, ne oldu bugun benim Turkceme acaba?). Galiba aklimiza gelen en ekstrem profil bile saha calismasinda epey makul kalacak.

Ha bir de, gittigimde saat erkendi, sadece dukkanin sahibi vardi orada, bir sure konustuk, yaptgim calismayi anlattim, neden bu sorulari sordugumu, sonra ne is icin kullanilacagini, falan filan…Ya adam cok cok zeki biriydi, ya da ben artik olayi ozumsedim (ta taam! bir cins kelime daha, ozumsemek ne demek simdi?) ki, bir sure sonra gelen bir baska musteriye cat diye acikladi benim arastirmami ve soracagim sorularin niteligini. Bundan yaklasik bir bucuk ay evvel, ilk basladigimda Lahey’deki calisma ateseligine soru sorarken derdimi anlatamayip ecel terleri dokmustum, sonra da aglamistim. Evet, yavas da olsa ilerleme var galiba…

Kahveden cikip sehire yurudum, pazardan havuc, kavun, muz aldim. Hema’dan da ufak tefek birkac hediye. Cocuk giysileri ne kadar pahaliymis! Etrafimizdaki cocuk sayisi arttigindan beri arada bir bir seyler almaya gidiyorum da, akil alacak gibi degil el kadar kumaslara verilen paralar. Hem ayrica anlamiyorum bu isten ben, hemen buyuyorlar, simdi aldigim iki hafta sonra olmayacak, buyuk alsan hava isinacak, giyemeyecek, obur yil zaten hic giyemeyecek…Ayy! Ugrasamam valla, mama onlugu, emzik, oyuncak falan alirim daha iyi.

Yarin cami’ya gitmeyi dusunyorum, bakalim kahramanimizi orada neler bekleyecek, gelismeler yarin aksama, simdilik iyi gunner dilerim.

dedi küpkafa Deniz @ 22:30