ben yalnizim artik

bu sabah bes itibariyle yalnizim. koray sag salim ve mutlu bir sekilde istanbul'a vardi, hatta simdi kardesiyle birlikte dogumgunu kutluyorlar. ben ise havanin hala aydinlik olmasina saskin bir sekilde televizyona bakiyorum bir yandan yazarken.
yarin gercek dunyaya geri donecegim ve ciddi bicimde calismaya basliyacagim. hala toparlayamadigim tez teklifim, yapmam gereken milyonlarca baska isim, gormem gerken insanlar varken oturup saatlerce gazete+kitap okudum bugun. bir de vera drake'i izledim. Cok merak ediyordum ama acikcasi 'veresiye satan- pesin satan' tablosu gibi, 'fakir kurtaji-zengin kurtaji' farkini boyle gozume sokmalari hosuma gitmedi. Ama filmin basindaki sahnerlere, dekora, atmosfere diyecek sozum yok, cok etkileyici, daha dogrusu aynen hayal ettigim gibiydi.
Bugun herkes habire aradi beni, annem, korayin annesi, koray, caner...ama yine de normal bir gunden daha az miktarda konusmak kendi kendine konusma aliskanligimi hortlatti. butun gun, tv izlerken, cay icsem mi diye dusunurken, yemek yaparken, bulasik yikarken kendi kendime konustum. Hayir, bana aciyin diye anlatmiyorum bunu, sadece durum boyle:) her gun mutlaka kullanmam gereken belirli sayida kelime var, harcamayinca boyle oluyor galiba. Yine de hala kendi kendime konusmalarin 'radyo tiyatrosu' kivaminda, zaten yaptigim isi betimleyen halde degil. Genelde sesli dusunuyorum. Radyo tiyatrosu davranisi (yani mesela, masaya tabak koyarken 'tabagi koyalim' demek, bizim ailenin baska uyelerinin huyu, ki olar kendilerini bilirler:))

dedi küpkafa Deniz @ 19:48